Freschezza d’avril

Inscìa as clamäva ün “ammorbidente“ ca ‘s troväva da crumpär ent lan butega qualci agn fa.

Am fagèa gnir in ment bii dì da sul, incura ca ‘l tira üna bela arieta. Innura am vegn vöia da metar ora l’umbrelun par tacär sü i pagn. Rasär i pagn dadora, cun lan galina ca la sgrafòtan là etorn e i ulcei ch’i cantan sül tec da la ciäsa o sünt i albar dal bosch, l’é par ie al mument pü bel dal dì.

Sa pö al sul al scalda già e l’arieta la carezza la mi pel, tüt l’é parfet.
E la fin ie ‘m ferm ün mument e guardär i pagn ch’i sgurlatan via e cià e am pär già da sentir incusa ch’i sarann mulasgin! Specialment i linzöi, ca d’astät, dopo 2 o 3 ura, ie poss già metar ent i lec. Al pü da lan volta l’é gnanca pü dai suprassär…

L’é passaa qualci dì davent ca ie à scric l’ültima volta e issa la natüra l’à fac ün gran cambiament: i gatin dal gatamognin i en dasflurii e la spuntan lan prüma föina d’ün bel calur verd zart.
Al merlo al scumenza e scivlär, al stà sü lan cima dii albar e al tegn sempar d’öil al boschet indu’ca la si cumpagna l’é dree e cuär.

Er al gat as büta gió sot al lilair e al stà ün mument e sul, intant ca la tartaruga la fa qualci pass e la stüdia sa mangär üna föia da radic o speciär ca ie ‘i dèa ün zich carna dal gat… Al vetrinari al disc ca la carna ai fa mia tant ben, ma sa ie ‘i la dun mia, la zära üna gran boca e la prova e mangär lan mi scarpa!
Am à tüc al noss modo da salüdär la prümaveira e ie crech ca tüc am sèa cuntent ca l’invern issa l’é sciünaa.

Di Renata Giovanoli-Semadeni